سنگ قبر قدیمی با حجّاری و برجسته‌کاری دوام‌آورده از ادوار پیشین. اینجا هند است و نزدیک مزار نظام‌الدّین اولیاء در دهلی. اکتفا به نگارش آیهء ۵۳ سورهء زمر به خط توقیع که دلخوشی‌بخش به گنهکاران و حمایتگر از جفاپیشه‌گانی است که در قفای امید به بخشایش الهی که در دلشان سوسو می‌زند، سیه‌نامه‌گیشان را پنهان داشته‌اند.
سنگ قبر، فاقد نام و مشخّصات مرده‌ایست که در زیر آن آرمیده و طوری ساخته شده که ناحیهء وسطش خالی و پوشیده از خاک و گل است. پس بقایای درختی کهن و البتّه عاری از حیات نباتی در آن میان جا خوش کرده، با دست و پای درازکرده و لمیده در خاک. این درخت بیجان شاید نمایندهء مرد یا زن گمنامیست که اینجا به خاک سپرده شده است.
هندیان از سر این پیردرخت هم نگذشته، بدان دخیل بسته‌ و توسّل جسته‌اند. دو عبارت شریف «لا اله الا الله محمّد رسول الله» در یک سو و «علی ولی الله وصی رسول الله» در سمت دیگر به شکل قرینه‌پردازانه‌ای، قاب‌بندی شده است.